UIT HET VELD… and back in.

‘Dit is een leuk boek’, appt mijn collega Saskia. Ze stuurt een foto van ‘Winterhuis Hotel’, dat ze pas meenam uit de bibliotheek. Geschreven door Ben Guterson en vertaald door niemand minder dan Imme Dros. ‘Lekker avontuurlijk met raadsels, codes en een beetje spanning. En een beetje magie.’ Een knipoog-smiley staat erbij, en er gaat een lichtje aan in mijn brein: had ik niet net vorige week zoiets geschreven over mijn boek-in-progress?

Even wankelt mijn vertrouwen: alles is al eens geschreven. Niks nieuws onder de zon. Ik google het boek en lees de beschrijving. Ik zie overeenkomsten met mijn verhaalidee, maar – gelukkig – ook grote verschillen.

Kom op Mir, zeg ik tegen mezelf. Laat je nou niet meteen ontmoedigen door alle geweldige verhalen van fantastische schrijvers om je heen. Nothing’s new, dat klopt, maar hoe vaak hebben je schrijfdocenten in de afgelopen jaren niet gezegd dat iedere schrijver zijn eigen unieke draai kan geven aan de aloude elementen? En dat eenzelfde soort verhaal dan een heel nieuw gezicht krijgt omdat jíj ermee aan de slag gaat? Wees blij dat je zoveel mooie voorbeelden tot je beschikking hebt om te zien hoe goede verhalen in elkaar zitten. Go for it. En aan de slag nou, want door alleen maar te kijken naar anderen schrijf je geen boek.

Werk aan de winkel dus. De beschrijvingen van de personages die ik vorige week wat beter leerde kennen moeten hun plek krijgen in mijn document. Vanmiddag is daar rust en ruimte voor. De deuren van mijn huis staan open en er stroomt zachte, frisse wind door mijn woonkamer. Ik start mijn computer op en voel me ‘back in the game.’ Lekker.

P.S. : nog even over het Winterhuishotel: Saskia, mag ik ‘m na jou?

Mirjam