Over darlings in de ijskast

Op weg naar de supermarkt kwam een man met een een norse blik me tegemoet. Op zijn t-shirt stond met grote letters ‘DIE’. Hij liep langs me, maar de tekst raakte me en liet me ook een tijdje niet los: Waarom trekt iemand zo’n shirt aan? Hij zal toch niet écht iedereen die hij tegenkomt dood wensen? Why?

Ik dacht aan hoe mijn oudste zoon vroeger zijn eerste woordjes kon zeggen. Met zijn kleine vingertje wees hij aan wat hij wilde en riep stralend: ‘Die!’ Dezelfde letters, maar een compleet andere lading en betekenis.

Aan de start van mijn schrijfavontuur had ik allemaal plannen: mijn nieuwe verhaal zou best wat elementen uit mijn half-fabrikaten mogen hebben. Maar ik kom er op terug. Waar ik eerst enthousiast ‘Die, die, die’… riep, denk ik nu aan het aloude schrijfadvies ‘Kill your darlings’.

En nee, ik wil mijn lievelings-verhaalstukjes niet om zeep helpen. Ik ga ze alleen nu niet toestaan om mee te doen. Sorry. Eerst wil ik weten wat er gebeurt zónder hen. Als blijkt dat ze nodig zijn voor het verhaal zal ik heel voorzichtig kiezen: die, die óf die.

Tot dan blijven ze in de ijskast. En dan hoop ik dat ik ze voorzichtig tot leven kan wekken. Misschien kom ik tegen die tijd wel iemand tegen met ‘Live’ op zijn borst. Dat zou bijzonder zijn.

Mirjam

2 Reacties

  1. Doranny

    Dan hoop ik dat je mij ooit tegenkomt als ik mijn sweater aan heb met :Positive thoughts only!😊

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Week van de kaart

Week van de kaart

Een kaart sturen op de dag van de post of in de week van de kaart. Kan! Leuk! Maar een kaartje sturen kan natuurlijk altijd. Want een beetje aandacht is belangrijk.

Op z’n tijd

Op z’n tijd

Stilte? Het leek de afgelopen tijd misschien stil. Het was in ieder geval stil op de blog-lijn....