Het hart van mijn nieuwe wereld
Waaghalzen
In de prachtige natuur van de Ardeche, op steenworp afstand van de camping, zwemmen onze kinderen in het ijskoude water van een bergrivier en springen van de rotsen. Van de brug af mogen ze niet. Le pont du Diable, de duivelsbrug, waar waaghalzen met een sprong van vijftien meter hun leven wagen om indruk te maken of hun eigen grenzen te verleggen.
Onbekende wereld
Achter de brug ligt een onbekende wereld die nodig ontdekt moet worden: de jongens zwemmen de canyon in, met van ons de waarschuwing op tijd terug te komen: goed naar je lijf luisteren en terugzwemmen als je het te koud krijgt. Het duurt lang. Mij iets te lang. Joost gaat alvast op de brug kijken waar ze blijven. Als ik hem enthousiast zie zwaaien is mijn hart gerust.
Onzichtbaar hart
Ik dartel behendig ( zie het voor je ) over de stenen door het water en klim ook naar boven. Tegen de tijd dat ik op de brug sta zijn mijn jongens er al onderdoor gezwommen. Maar aan de andere kant, daar in het voor mij nog onbekende landschap, ligt onder water als verrassing een prachtig hart van keien. Onzichtbaar voor zwemmers, maar heel duidelijk voor wie deze wonderlijke wereld van een afstandje bekijkt. Vanaf de duivelsbrug, nota bene.
Schrijfduik
Naast de verfrissende duiken in natuurwater neem ik daarmee meteen ook een duik in de nieuwe wereld van mijn flonker-verhaal. De tijd die ik normaal gebruik om boeken te lézen wordt nu gevuld met schrijven. Met een opschrijfboekje binnen handbereik schrijf ik op wat me invalt. Ik overdenk en probeer het grote geheel voor me te zien.
Overzicht en inzicht
Want is het hart van het verhaal dat ik wil vertellen? Dat kan ik niet zien wanneer ik midden in de dialogen zit. Ik kijk nieuwsgierig mee met mijn personages en heb nog niet echt een idee waar het precies heengaat. Maar zoom ik uit, dan wordt het helderder. Dan zie ik meer dan zij zien. Kijk ik recht op het hart van mijn nieuwe wereld.
Jij schrijft zo mooi waardoor ik alles gelijk ook mede door je schitterende foto, voor mij zie. Een moederhart ziet alle gevaren, kuilen en hobbels op de weg die de kids nog niet zien. Weer bedankt Mirjam voor je schrijven. Fijne vakantie met elkaar 🙋♀️
Dank je wel, Do! Tja, oefening in loslaten. Dat lukt best 😄
Ik zit bijna naast je in het mooie Ardeche, zoals jij het opschrijft….
Prachtig Mirjam!
Geniet nog heel lang door daar samen… 🦋
Ha Ellen, fijn om te lezen, dank je wel! ❤