Alles of niets – hartsomkeert
Niets
‘t Is niets, ze vinden het vast niks.’ Ik stuurde deze week mijn eerste teksten naar mijn coach en eerste meelezer. Kritisch publiek. Zelf voor gekozen, maar ’t voelt heel kwetsbaar om iets op te sturen wat nog heel erg in ontwikkeling is. Alsof ik mijn kind voor het eerst naar de peuterspeelzaal breng en hij meteen een rapport gaat krijgen. Maar toch wil ik het weten. Of ik op de goede weg ben. En wat ik kan doen om niet volledig te verdwalen in mijn eigen fantasiewereld.
O, die goudmijn
Ik open mijn schrijfprogramma en lees het nog eens door. Blader door mijn puzzelstukjes. Wandel in mijn dromen door een goudmijn van flonker-stukjes. Zoveel mogelijkheden. Zoveel te kiezen.
‘’t Is álles,’ vertel ik mezelf als ik het doorlees. ‘Alles wat ik wil schrijven. En meer. Misschien wordt het wel een serie!’
‘Eerst maar eens een héél boek schrijven, Mir’, zegt mijn strenge ik.
‘Ja maar..’
O, man. ’t Is niks. Bijna niks. Nog. Maar tegelijk alles. Mijn tranen zitten hoog. Niet van verdriet, maar van geluk. De kriebel die ik in mijn armen voel als ik weet dat ik goed zit. De verbazing als ik mijn eigen woorden teruglees: schreef ik dat?
Hartsomkeert
Een poosje geleden schreef ik een gedicht dat die emotie vangt:
Harts-om-keert
als de stroom van mijn verlangen
in beweging komt en zin(g)t
als het vuur van inspiratie
vrolijk aan iets nieuws begint
als ideeën zacht vibreren
en de passie vliegen leert
komt mijn binnenkant naar buiten
zie me dromen
harts-om-keert
Een gedicht dat niet alleen mezelf raakt, maar ook anderen. Bijvoorbeeld een van mijn zangdocenten, die er zomaar een liedje van maakt. Dat dan vervolgens een driestemmig koorstuk wordt dat we gaan uitvoeren. Hoe gaaf. Het mag de wereld in. Gezien, gehoord, gelezen. Ik heb iets te geven waar anderen blij van worden. En dat maakt me intens gelukkig.
De stroom van alles
Dus ja. Ik keer mezelf binnenstebuiten, write my heart out. Deze weegschaal gaat van het ene uiterste naar het andere uiterste. En komt uit op de middenweg. Die van de minste weerstand. Daar, waar de stroom is. Van verlangen, van inspiratie, van… alles.
Goedemorgen Mirjam, wat was het leuk om je te ontmoeten in Utrecht! En wat fantastisch dat je de eerste prijs won van “Het vrije lied”. Na de pauze de liedjes ook nog eens samen zingen, een extra dimensie….
En nu even je website bekeken…mooi hoor! Het ziet er vriendelijk en toegankelijk uit, eigenlijk zoals je zelf bent…. je durft je wel van de binnenkant te laten zien en kunt die binnenkant ook goed onder woorden brengen, een rijke wereld…mooi! Ook nog de discipline die je probeert op te brengen met het schrijven van 300 woorden per dag en daarbij je eigen doel direct overschrijdt…600… je schrijfzin spat er van af!! Het ga je goed, groeten Anneke
Hallo Anneke, dank voor je leuke reactie! Ik vond het ook erg leuk jou en je zoon te ontmoeten. Heel bijzonder!